maandag 18 september 2017

Dag 134: Chaamse meren - Huh wat?

Zware neerslag doet de omgeving veranderen.

Na de storm gisteren begon het met hard regenen. Gedurende de nacht en ochtend was het meestal normale regen, maar vanmiddag gaat het pas echt los. Het komt echt met bakken naar beneden.

Wat ik op zulke momenten mooi vind om naar te kijken is de buienradar. In de vorm van de buien en de verschillende kleurtjes herken je namelijk op dit soort dagen vaak dezelfde vorm als bij een orkaan. Gelukkig een stuk minder heftig, maar het ziet er wel mooi uit.

Tot drie keer toe komt er een sliert rood over de Chaamse bossen heen en dankzij de richting en vorm van de depressie in combinatie met de draaiing die zo'n depressie ondergaat, gaan twee van die rode slierten in de volle lengte over me heen. Aanhoudende zware neerslag dus.

Uiteraard heeft dat zijn impact, maar daar kom ik nog niet direct achter, want ik zit nog droog in mijn temt. Pas tegen half acht komt er een moment van droogte tussen de buien en dat geeft mij de kans om eindelijk de boodschappen te doen die ik al sinds gisteren wil doen.

Zodra ik mijn tent uit kruip zie ik overal om me heen grote plassen water en als zelfs de natuur niet al het water ken verwerken, dan is er veel gevallen. Ik ben blij dat ik altijd controleer bij aankomst of mijn tent niet op een laag stukje grond staat, want anders had mijn tent nu ook in zo'n plas gestaan.

Door en om deze paalcamping liggen er overigens ook meerdere diepe geulen, die ik en anderen de hele tijd sloot noemden, maar tot mijn verrassing blijken deze geen druppel water te bevatten. Sloten zijn het dus niet, maar de werkelijke functie van deze geulen is niet herleidbaar.

Het pad dat ik moet volgen om bij het verharde fietspad te komen staat ook gedeeltelijk blank, maar gelukkig zijn er genoeg hoge plekken om de voeten te plaatsen, zodat deze in ieder geval droog blijven. De wielen van mijn fiets staan echter geregeld twintig centimeter diep in het water.

De gevolgen van de storm worden nu ook zichtbaar. Diep in het bos waar ik sta valt het mee en zijn er nauwelijks takken naar beneden gekomen dikker dan mijn duim. De laatste 200 meter van dit fietspad loopt langs de rand van het bos aan de kant waar de wind vrij spel had, en daar ligt het bezaait met vuistdikke takken.

Verderop richting Chaam is nog een stuk fietspad dat over een lengte van veertig meter blank staat omdat de sloot ernaast al het water niet kon verwerken. Ontwijken is geen optie, dus er maar doorheen.

Zodra ik de boodschappen heb gedaan begint het alweer zachtjes te regenen, dus de hoogste tijd om me weer richting tent te bewegen. Onderweg stop ik nog even omdat ik een moeder ree met haar twee kinderen zie. Moeders kijkt mij strak aan, terwijl de kinderen rustig door blijven eten van de struiken.

Betoverd als ik ben door deze ontmoeting heb ik eerst niet eens door dat het inmiddels weer hard aan het regenen is. Pas als het water me in de nek loopt merk ik het en leg ik snel de laatste anderhalve kilometer naar mijn tent af. De rest van de dag word het niet meer echt droog, dus de behoefte om mijn tent nogmaals te verlaten ontbreekt volledig.

Voor de dagafsluiter laat ik me deze keer niet inspireren door de regen, maar door het boodschappen doen en dan kom ik bij een nummer van de soundtrack van Mallrats, een heerlijke cultfilm uit het View Askewniverse.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten